دیوار آزاد
اجتماعی ـ فرهنگی ـ طنزدیوار آزاد
اجتماعی ـ فرهنگی ـ طنزپیوندها
- ویکیتور
- یک پزشک
- JUOA
- عمراننویسی نوید مجابی
- پروژه نگار عمرانیان
- گزارش اقلیت
- ۳۶۰ درجه عمار پورصادق
- خاطرات دهه شصت
- نگاه فوری برقی علیرضا مجابی
- نوستالژیهای مهدیه لطیفی
- وبلاگ نویس آواره
- شیدایی
- ماکسیم در دورتموند
- عکس فوری ... کافه طنز!
- تازههای فیزیک مینا ترکاشوند
- دوست کم پیدا
- باران بهاری ساسان
- تمرین مهربانی
- روزهای بیبازگشت
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- لحظه صفر ـ بخشی از یک نوشته بهاری
- کاوه یا اسکندر ـ به یاد مهدی اخوان ثالث
- کسب در آمد از مهاجرت مردم
- گور آزادیخواهان در پسکوچۀ تهران
- تمرکز (Focus)
- روایتهای Game of Thrones ای از تحریمها!
- چکیدهای از تاریخ (An Overview Of History)
- حسرت همیشگی (Regret for ever)
- گنج عشق ـ به یاد فریدون فرخزاد
- به وقت جام (In the Cup Time)
- پایان کوچه (End Of The Alley)
- فقط بدو همسرنوشت!
- او آپامه است (She is Apameh)
- عشقی که مطلق نیست
- دیوار آزاد ده ساله شد
- ستارهسازی کاذب در شبهای بدون ماه
- سال نو مبارک (Happy New Year)
- چه باید کرد؟ (What Should We Do)
- روشنفکری به سبک گلستان
- خانواده دکتر ارنست
- ای مرز پر گهر ـ به یاد فروغ
- هجوم به روایت (Invasion against the Story)
- چنین بارشی را خواستارم
- چالشهای کودک دو زبانه
- آینه نقش تو بنمود راست
- او میآید (She's Coming)
- دهقان فداکار (Sacrificial Farmer)
- توسن تمام
- نقدی بر رگ خواب (Subdued Movie Note)
- آهای خبردار!
- از مرگ نمیهراسم
- یک تحلیل انتخاباتی و دیگر هیچ!
- یکبار دیگر هم خواهم آمد
- دمکراسی فصلی در انتخابات چرخشی
- بحران 35 سالگی (35Years Old Crisis)
- سال نو مبارک (Happy New Year)
- شبکه وحشی! (Wild Network)
- اتمام چاپ اول چهار فصل بلوغ
- سندرم باکستر ما (Our Boxer Syndrome)
- فصل آخر مرد همه فصل ها
- واحه بی امید (Hopeless Oasis)
- ما هنوز هستیم (We're still exist)
- سپید و سیاه ـ به یاد سهراب
- ژورنالیسم به سبک لانتوری (Lantouri's Journalism Style)
- قاصدک (Dandelion)
- این زندگی من است (This is my life)
- خداحافظی با شاعر سینما
- ناگفته (Unsaid)
- نیمرخهایی از ما (Sideviews from us)
- مصائب همیشگی در پروژههای نرمافزاری!
بایگانی
- اسفند 1397 2
- بهمن 1397 1
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 1
- مهر 1397 1
- شهریور 1397 1
- مرداد 1397 1
- تیر 1397 2
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 3
- اسفند 1396 3
- بهمن 1396 3
- دی 1396 2
- آذر 1396 2
- مهر 1396 2
- مرداد 1396 1
- تیر 1396 1
- خرداد 1396 1
- اردیبهشت 1396 2
- فروردین 1396 2
- اسفند 1395 2
- بهمن 1395 1
- دی 1395 1
- آذر 1395 1
- آبان 1395 1
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 2
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 1
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 1
- فروردین 1395 2
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 1
- دی 1394 1
- آذر 1394 3
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 1
- خرداد 1394 1
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 3
- اسفند 1393 2
- دی 1393 1
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 2
- تیر 1393 1
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 2
- دی 1392 1
- آذر 1392 1
- آبان 1392 1
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 1
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 2
- دی 1391 5
- آذر 1391 3
- آبان 1391 4
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 4
- مرداد 1391 6
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 3
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 2
- دی 1390 3
- آذر 1390 1
- آبان 1390 1
- مهر 1390 1
- شهریور 1390 1
- مرداد 1390 1
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 2
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 3
- دی 1389 1
- آذر 1389 1
- آبان 1389 1
- مهر 1389 1
- شهریور 1389 1
- مرداد 1389 4
- مهر 1388 1
- فروردین 1388 1
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 4
- مهر 1387 1
- مرداد 1387 1
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 2
- فروردین 1387 1
آمار : 567983 بازدید
Powered by Blogsky
بدون شرح - ۹-۹-۸۹ (Untitled - 9-9-89)
این تصویر مربوط به 9 و 9 دقیقه صبح روز سه شنبه 9 آذر 1389 در حیاط دانشگاه علوم و فنون میباشد. قرار بود همه دوستان بیایند بعد از چهار پنج سال دور هم جمع بشویم. عطف به نوشته همه چیز درباره ما که مدتی قبل نوشته بودم، ترجیحاً حرف دیگری زده نشود بهتر است.
امید نیک
چهارشنبه 24 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 10:48 ب.ظ
با وجودی که خودم همیشه از طرف دارن حفظ کردن دوستیهای دوران دانشگاه بودم، ولی می‌خوام یه سوال ازت بپرسم:
اگر هر کدوم از شما اون روز تا دور و بر اون روز اونجا کاری نداشتید باز هم اینطوری تیریپ وفای به عهدی می‌‌گذاشتید؟
هیچکدام ما اون روز کاری نداشتیم اونجا برادر یا خواهر گرامی. اتفاقا کسایی بودن که اونجا کار داشتن و وقتی ما تماس گرفتیم باهاشان که چرا نیامدید، سفارش دادن براشان انجام بدیم.
می بینم که حالشو می برین آقا سه نفری! فقط مواظب باشین خدای ناکرده به چیزی تشبیه نشین (-:
تصادفاً وبلاگت رو دیدم امید جان (تصادفاً که نه، به قول اون جوکه، "بار خورد، ما هم اومدیم"!) ... دوستان دانشگاهی همیشه تو ذهن من هستند... هر وقت یکی از دوستان قدیمی رو میبینم سراغ بقیه رو ازش می گیرم ...امید جان، مسعود، بهمن، مجیب، سید مهدی، و (last but not least) همخونه من: عنایت که یادش بخیر (هرچقدر هم ای میل و پیام میدم نمی دونم چرا جواب نمیده-لطفاً یک نفر سلام برسونه بهش) ... و بقیه ...
خوشحال شدم از خواندن نوشته شما. انشاءالله فرصتی پیش بیاد ببینیمتان مهندس
ایول خو شبه حالتون.
اصلا تغییری نکردینا . فقط آقای طاهری؟ درست گفتم؟ خیلی لاغر شدن به نظرم.شما بزرگتر شدین، بزرگتر می دونی؟ :) آقای آل حاشر هم تغییر ینکردن یه بار به خودشونم گفتم موها یکوتاه اینجوری خیلی بیشتر بهشون می آد
دلم برای بچه ها تنگ شده.. امیدوارم همه تون شاد باشین هرجا هستین
slm
manam daneshjoye ofu bodam vali fek konam shoma chand term ghabltar az ma uni bodin
daneshjoye shahrestan shodan baes mishe ke dostat barat mohem shan va tavaghoate bishtary azshon dashte bashy
man ba dostam faghat az tarighe eternet motasefan edar ertebatam
emkane didane hozory bacheha nist chon har kodom ye jan
vali ey kash dostihamon mesle sabegh mimond onvaght bishtar az sohbat kardan ba ham lezat mibordim
rasty webloge jale dari agar 2st dashtin addam konim
khoshhal misham nazareton ro raje be weblogam bedonam
movafagh o shad bashin
:)
D:
باورتون میشه اتفاقی آذر 89 رو از آرشیو انتخاب کردم!؟
دنیا رو می بینین!؟ گاهی واقعا انگار خیلی کوچیکه.
دفعه دیگه تشریف آوردین اطلاع رسانی کنید!!
اون آقا وسطیه چهره اش آشنا بود!
باورم نمیشه شما هم به جای کف نیمکت (!) روی لبه اش می شینید.. نچ نچ نچ..
نشستن روی لبه نیمکت بخشی از فرهنگ علوم و فنون در دوران ما بود. درسته کار قشنگی محسوب نمیشه امروزه و آدم نباید پابند سنت‌های غلط باشه و غیره و غیره. اما با این موج سانتی‌مانتالیسمی که امروزه به اون شهر و دانشگاه هجوم آورده و محیط اونجا اصلا شبیه دوران دانشجویی ما نیست حرکت ما توی ذوق می‌خوره وگرنه سابق برعکسش و درست نشستن روی نیمکت ضایع محسوب می‌شد! حالا شما چه باور کنید و چه باور نکنید ما هیچوقت جور دیگه‌ای اونجا ننشسته بودیم در کل دوران تحصیل و همه ناخودآگاه به همان سبک و سیاق دانشجویی روی نیمکت نشستند و برنامه‌ریزی خاصی برای چگونه نشستن نداشتند ـ چشمک