افسوس به مسند رجایی

به نقل از مثنوی «افسوس به مسند رجایی» منتشر شده در جهان نیوز

سروده محمدرضا ترکی

انگشت جـــــهانیان به دنـــــدان		از مـــــدرک دکـــــترای کـــــــردان
چــــون کار به مــجلس اوفتادش		شـــد مــــوقع رأی اعتـــــــمادش
گـــــویند یکی ز جــمع مـــجلس		پرســــید که ای تو شمع مجلس
پیــــــش از تو به مســـند وزارت		بــــــــــودند رجـــــــــال با وزانـــت
در علــم و ادب هــمه کـمابــیش		بــــــــــودند بــــزرگ دوره خـویش
جمعی هــمه با صفــــات ذاتــی		با [ســــــــــــــــوابق] مـــبارزاتی
بس رنج و شکنــجه دیده بـودند		زندان ستــــم کشـــیده بـــــودند
اکنون تو بـه چــنته ات چـه داری		دارای کـــــــــــــدام افتــــخاری ؟!
فرمـــود که من ز جمله پیشــــم		آیــــــــیـنـه روزگــار خـــــــــویشم
جــــز کـــار و ســـــــــــوابق اداری		"پی اچ دی" یی دارم افتــــخاری
یک مـدرک دکــــترای آکــسفورد		ممهور به مهر شخص جان فورد!
مجلس چو شنید گفته ، دادش		یـــــــــــکپارچه رای اعـــــتمادش
گــفتند وزیـــر شــو به شـــــادی		در دولــــــــــــت احـــمدی نــژادی
گـــفتند تو نـــور چــــشم مـایی		الــــبته نــــــبود اگر مــــــشایی!!
یک هـــفته نــرفته شـد مــــدلل		آن مـــــــــدرک دکـــتراست مختل
یک مـــــــــــرتبه تــــق آن درآمد		بــــــــــــن پـــایه لـــــــق آن درآمد
مــــعلوم شد از طریـــق تحقیق		بر مــــردم رنـــد نه، که هر بــیق،
کــــــــردان نه که دکــــترا نـــدارد		لیـــــسانس هم از قــــــضا ندارد!
خــــــود گفت مــرا به جعل دادند		خرمـــــــهره به جای لــــعل دادند!
افســـــوس به مســــند رجــایی		کــــــــردان بـنشسته و مـــشایی
هر کــــــس به زمانــــه دل ببندد		الــــــــبته به ریــــش خود بــخندد!